Dabrobosanska mitropolija u Vaseljenskoj patrijaršiji 1766–1804

Radosavljević, Nedeljko V. (2014) Dabrobosanska mitropolija u Vaseljenskoj patrijaršiji 1766–1804. Bratstvo : časopis Društva „Sv. Sava“, 18. pp. 61-77. ISSN 1451-2386

Text bratstvo18.pdf Available under License Creative Commons Attribution Non-commercial No Derivatives. Download (566kB)

Abstract

U radu je ukazano na položaj Dabrobosanske mitropolije i njenih mitropolita u vremenu od ukidanja Pećke patrijaršije 1766, do izbijanja Prvog srpskog ustanka 1804. Posebna pažnja posvećena je ličnostima dabrobosanskih mitropolita i njihovoj delatnosti. U navedenom periodu na čelu Dabrobosanske mitropolije su se promenila četiri arhijereja, Serafim, Kiril, Pajsije i Kalinik. Osim Serafima, poslednjeg mitropolita Pećke i prvog mitropolita Vaseljenske patrijaršije na čelu mitropolije, koji je bio Bugarin, ostali su bili grčkog porekla. Svi oni su odgovorno vršili duhovnu misiju, štiteći vernike pred Portom od samovoljnih i nezakonitih postupaka nosilaca lokalnih vlasti. U vreme poslednjeg habzburško-osmanskog rata 1788–1791. mitropolit Pajsije imao je značajnu ulogu u tome. Isti arhijerej dobio je u Carigradu i dozvolu za obnovu sarajevske crkve, stradale u požaru 1788. Nakon Pajsija, 1802. je na čelo Dabrobosanske mitropolije došao mitropolit Kalinik. Srpska revolucija, koja je dve godine kasnije izbila u susednom Beogradskom pašaluku, značajno će uticati na okolnosti u kojima je i on, takođe uspešno, vršio svoju duhovnu misiju

Actions (login required)

View Item